Το γράφω τώρα που έχω ηρεμήσει γιατί όταν υπέφερα δεν
μπορούσα να σκεφτώ γιατί δεν είχα την ψυχραιμία. Όταν έχανα την ψυχραιμία μου
έχανα και την ψυχή μου. Θύμωνα, φώναζα έκλαιγα, τα έβαζα με τον Θεό. Του
μιλούσα σαν να Τον είχα μπροστά μου.
<<Γιατί το επιτρέπεις αυτό? Αφού βλέπεις δεν το αντέχω,
δεν μπορώ, γιατί με τυραννάς? Γιατί με δοκιμάζεις τόσο σκληρά? Που είσαι? Με
ξέχασες? Μήπως τελικά……
